Welkom 2021

En dan zitten we al opeens halverwege de eerste week van Januari 2021. 

Een jaar waarin, als het aankomt op werkdiensten, plots de weken zijn verwisseld.

 Dit dankzij 2020, dat, ook al wilde velen graag dat het jaar voorbij was, er nog gauw een 53e weekje eraan plakte.

Een kerst in besloten kring door alle lockdown maatregelen, maar zeker niet minder gezellig. Gelukkig waren alle kadootjes wel op tijd gearriveerd om met veel plezier uit gepakt te worden. Ons kitten Willow vond vooral de doosjes en papierproppen een geweldig iets ;). Ondanks dat het wat frisser was als binnen, was het gourmetten op een sfeervolle afgeschermde veranda een groot succes. Geen gourmet geurtjes binnen en geen verplichtte evacuatie van onze vogels naar de gang.

At the Beardie-Inn heeft inmiddels al de eerste verjaardagen weer op de teller staan. Van de Beardies Sogno en Sirius en bijna van Suzy (11-1))en van de nijntjes Gino, Eefje en Catootje.

En dan ben ik ergens tussendoor ook zelf een jaartje wijzer geworden. Als extra  kadootje kreeg ik een bericht van de RvB dat mijn benoeming tot Kynologisch Instructeur (met mijn diploma van HACR) een feit was. 

Inmiddels is het "normale" Januari leven weer van start gegaan en zijn de kerstspullen weer naar de zolderberging verkast. Wat heb je dan een ruimte ineens he?

Een deel van de ruimte is in elk geval al benut voor het voornemen om meer aan beweging te doen. En ja, wandelen doe ik met de doggies al aardig wat..maar het is vrij eenzijdig.  Fitness waarbij je je armen moet gebruiken valt door mijn handicap af en dus kwam ik steeds weer terug op "fietsen". Maar ja, het trillen van het stuur op de weg( zeker op keien) is een pijnlijk issue-tje. Voor mijn verjaardag kreeg ik daarom een home trainer. 

En inmiddels zijn de eerste twee sessies al achter de rug. Onderwijl het nieuws en Editie NL kijkend worden, nog op standje 1 hoor, een aantal kilometers gefietst. Of ik ook echt de getoonde Kcal ermee verslindt dat zullen we over een tijdje wel zien ( zou niet slecht zijn ;)).

Wat betreft andere voornemens, ik denk dat iedereen wel zo'n beetje dezelfde heeft. Weer leuke dingen kunnen doen, zonder angst te hebben om ziek te worden door Corona.

Ik kan niet wachten tot we weer kunnen stijldansen, country and line dansen en weer zingen in het popkoor. En mijn voornemen van vorig jaar, om meer contacten te hebben buiten sociale media, in 2020 dus grandioos mislukt, staat dus gewoon opnieuw op het lijstje van 2021

Persoonlijk zou ik daarvoor een eventuele mogelijkheid om op vakantie te gaan naar het buitenland of naar  grootschalige concerten best willen inruilen. 

Persoonlijk zei ik hè! Iedereen mag daarin zijn eigen wensen hebben.

Maar tot het weer veilig mag ga ik zoveel mogelijk thuis inzetten op genieten van mijn beestenbende ( zeker van mijn bruine bearded collie meisje Keshia, die nu al 13 jaar en 4 maanden is) en mijn gezin, schrijven, nog zelfredzamer én milieuvriendelijker worden en lekker creatief bezig zijn. En gaandeweg 2021 zien we wel hoe alles verloopt... En jullie?

Ik wens jullie in elk geval een gezond, gelukkig en actief 2021 toe.

Sociaal intermezzo

Mijn voornemen aan het begin van dit jaar; Meer sociale contacten maken en onderhouden buiten Facebook.

Oude vrienden opzoeken, familiebanden aanhalen, nieuwe vrienden maken, meer culturele uitstapjes en de "wereld"verkennen.

Na sinds 2016, door mijn handicap in een diep geïsoleerd dal te hebben gezeten, leek de wereld sinds 2019 opeens een stuk vriendelijker en ikzelf een stuk happier met mensen om me heen. De effecten van wat ik kan en niet kan op mijn gehandicapte arm waren ook een stuk beter in te schatten en daardoor beter mee te leven..

Samen met manlief  deed ik al aan stijldansen en daar werd nog het zingen in twee popkoren en country& line aan toegevoegd. Lekker bezig zijn met een hobby én nieuwe mensen leren kennen.

Inmiddels leven we halverwege mei en moet ik eerlijk toegeven dat dankzij de coronamaatregelen mijn voornemen tot nu toe mislukt is, of in elk geval nog niet uitvoerbaar gebleken

Tot de begin maart was er nog geen vuiltje aan de lucht en waren we volop bezig met het plannen van vakantie en culturele uitstapjes tussen beardielogeetjes door, begon ik vol goede moed aan een ( deels online) studie en lag corona nog ver van mijn bed in een nog verder buitenland.

Dat veranderde 3 dagen nadat we binnen ons gezin de moeilijke beslissing moesten nemen ons hondse maatje, die al 14 jaar en 8 maanden ons leven deelde te laten gaan.
Hoe bedroefd ik ook nog altijd ben, hoe blij ook dat ik hem niet, door de corona maatregelen, bij de deur van de dierenarts hoefde af te geven en hij zonder mij naast zich over de regenboog brug moest gaan..
Maar van het ene op het andere moment veranderde door het wegvallen van repetities, danslessen, theatershows, bezoek, mijn wereld weer in het eenzame isolement van na mijn ongeval in 2016.
De stress erom weer "opgesloten te zitten in mijn huis", het verdriet om onze hond en het wegvallen van de fysio zorgden ervoor dat ik weer even onprettig meer zenuwpijn ging ervaren.
Het enige wat daarin rust bracht waren de wandelingen met mijn andere honden.
Al was ( en is) het een vreemde ervaring dat sommige mensen die normaal vol verhalen zitten, nu met een kort goededag op gepaste afstand langs lopen.

Maar het verplichte corona-appèl zorgde ook voor een andere kijk op dingen.
Weer "gedwongen"in dezelfde soort levensstijl als na mijn ongeval besloot ik anders te gaan reageren op de situatie. Consuminderen , recycling en (re)organizing voor mij wel een insteek om dingen anders te gaan doen.
Zeker nu funshoppen en ff naar de winkel voor een" dingetje" niet meer zo eenvoudig zijn.

Het mooie weer stuurde manlief en mijzelf erop uit om eens met een nieuwe blik te kijken naar onze thuisomgeving en we ontdekten plekjes die we  nog niet kenden of simpelweg vergeten waren.
De natuur deed de afgelopen maanden dan ook wel haar uiterste best om haar schoonheid te tonen.
Het gefluit van vogeltjes in de stilte van de milieuvriendelijke wegen, fris ritselend groen blad, prachtige bloemen en stromend water, dat langzaam tot bedaring kwam na de stormen in februari.
 ( goed die muis in onze tuin, die hoefde niet ;) ).

Facebook werd dus nog niet verbannen, maar een vast onderdeel van mijn streven contact te houden en te leggen.
In de stress van het leven begon mijn dichterlijke inspiratie ineens weer op te borrelen (en ik nam zelfs het lef om een gedicht in te sturen naar een wedstrijd).
En meezingen met de radio tijdens het huishouden, zoals ik vroeger ook deed toen de kids klein waren is weer ingevoerd. Met af en toe een dansje in de keuken....
om in beweging te blijven natuurlijk, hè!

Met een huis waar nog altijd van alles te doen valt aan (achterstallig) onderhoud, creatieve inslag en interieur en tuin inspiratie, ben ik begonnen met de uitvoering van "2020, het jaar van de klus"

En als straks dit sociaal intermezzo weer verder gaat in een nieuwe couplet, dan ben je als familie, nieuwe of al wat langere vriend(in) natuurlijk welkom voor een gezellig onderonsje in mijn opgepimpte thuis.