woensdag 13 mei 2020

Sociaal intermezzo

Mijn voornemen aan het begin van dit jaar; Meer sociale contacten maken en onderhouden buiten Facebook.

Oude vrienden opzoeken, familiebanden aanhalen, nieuwe vrienden maken, meer culturele uitstapjes en de "wereld"verkennen.


Na sinds 2016, door mijn handicap in een diep geïsoleerd dal te hebben gezeten, leek de wereld sinds 2019 opeens een stuk vriendelijker en ikzelf een stuk happier met mensen om me heen. De effecten van wat ik kan en niet kan op mijn gehandicapte arm waren ook een stuk beter in te schatten en daardoor beter mee te leven..


Samen met manlief  deed ik al aan stijldansen en daar werd nog het zingen in twee popkoren en country& line aan toegevoegd. Lekker bezig zijn met een hobby én nieuwe mensen leren kennen.


Inmiddels leven we halverwege mei en moet ik eerlijk toegeven dat dankzij de coronamaatregelen mijn voornemen tot nu toe mislukt is, of in elk geval nog niet uitvoerbaar gebleken


Tot de begin maart was er nog geen vuiltje aan de lucht en waren we volop bezig met het plannen van vakantie en culturele uitstapjes tussen beardielogeetjes door, begon ik vol goede moed aan een ( deels online) studie en lag corona nog ver van mijn bed in een nog verder buitenland.


Dat veranderde 3 dagen nadat we binnen ons gezin de moeilijke beslissing moesten nemen ons hondse maatje, die al 14 jaar en 8 maanden ons leven deelde te laten gaan.

Hoe bedroefd ik ook nog altijd ben, hoe blij ook dat ik hem niet, door de corona maatregelen, bij de deur van de dierenarts hoefde af te geven en hij zonder mij naast zich over de regenboog brug moest gaan..
Maar van het ene op het andere moment veranderde door het wegvallen van repetities, danslessen, theatershows, bezoek, mijn wereld weer in het eenzame isolement van na mijn ongeval in 2016.
De stress erom weer "opgesloten te zitten in mijn huis", het verdriet om onze hond en het wegvallen van de fysio zorgden ervoor dat ik weer even onprettig meer zenuwpijn ging ervaren.
Het enige wat daarin rust bracht waren de wandelingen met mijn andere honden.
Al was ( en is) het een vreemde ervaring dat sommige mensen die normaal vol verhalen zitten, nu met een kort goededag op gepaste afstand langs lopen.

Maar het verplichte corona-appèl zorgde ook voor een andere kijk op dingen.

Weer "gedwongen"in dezelfde soort levensstijl als na mijn ongeval besloot ik anders te gaan reageren op de situatie. Consuminderen , recycling en (re)organizing voor mij wel een insteek om dingen anders te gaan doen.
Zeker nu funshoppen en ff naar de winkel voor een" dingetje" niet meer zo eenvoudig zijn.

Het mooie weer stuurde manlief en mijzelf erop uit om eens met een nieuwe blik te kijken naar onze thuisomgeving en we ontdekten plekjes die we  nog niet kenden of simpelweg vergeten waren.

De natuur deed de afgelopen maanden dan ook wel haar uiterste best om haar schoonheid te tonen.
Het gefluit van vogeltjes in de stilte van de milieuvriendelijke wegen, fris ritselend groen blad, prachtige bloemen en stromend water, dat langzaam tot bedaring kwam na de stormen in februari.
 ( goed die muis in onze tuin, die hoefde niet ;) ).

Facebook werd dus nog niet verbannen, maar een vast onderdeel van mijn streven contact te houden en te leggen.

In de stress van het leven begon mijn dichterlijke inspiratie ineens weer op te borrelen (en ik nam zelfs het lef om een gedicht in te sturen naar een wedstrijd).
En meezingen met de radio tijdens het huishouden, zoals ik vroeger ook deed toen de kids klein waren is weer ingevoerd. Met af en toe een dansje in de keuken....
om in beweging te blijven natuurlijk, hè!

Met een huis waar nog altijd van alles te doen valt aan (achterstallig) onderhoud, creatieve inslag en interieur en tuin inspiratie, ben ik begonnen met de uitvoering van "2020, het jaar van de klus"


En als straks dit sociaal intermezzo weer verder gaat in een nieuwe couplet, dan ben je als familie, nieuwe of al wat langere vriend(in) natuurlijk welkom voor een gezellig onderonsje in mijn opgepimpte thuis.