De lente staat op het punt van aanbreken.
Dat wil zeggen, als de aangekondigde koudere dagen geen roet in het eten gooien, zal mijn tuin straks een oase worden van bloeiende tulpen, hyancinten, krokusjes, viooltjes en wat al meer.
Ik kijk er zo naar uit...
ware het niet dat er nu een vreemd luchtje aan hangt. Sterker nog geen luchtje. Die geurende bloemen kan ik namelijk niet ruiken. Net als 99 % van alle geuren om me heen.
Ik hoor je denken...ohoh.. Corona!
Yep, dat is de dader, die mijn geur ( en een deel van mijn smaak) heeft gestolen..
Nee, maak je maar geen zorgen, het is nog "slechts"alleen de nasleep van de covid19 bij mijn persoontje. En dat van mijn gezinsleden.
En geloof me, het is heel anders dan na een echte griep, wanneer je ook wel vaker nog een weekje of twee na je verkoudheid niet alles kan ruiken
Maar ik kan je zeggen dat het geen prettig iets is, als mam, dieren-moeder, gezinsmanager en als mens. Om niet te kunnen ruiken!
Dat ik dadelijk niet met al mijn zintuigen kan genieten van die mooie bloemen in de tuin en de natuur die ontwaakt, berooft me in deze Nederlandse Lockdown periode ook nog van iets wat het leven aan moois geeft.
Maar toch is het de minst ergste variant in geurloosheid voor mij.
En tevens de minst gevaarlijke.
Gevaarlijke?
Ja, want ik ruik het ook niet als er iets aan brandt bij het koken ( en aan dat andere vuur wil ik niet eens denken) en ook niet de geur van bijvoorbeeld chloor of gas.
Als hondenmoeder, hoe gek het misschien ook klinkt als je zelf geen dieren hebt, rook ik het bij mijn honden als ze zich niet goed voelden, overgeven, een oor- of blaasontsteking bijvoorbeeld.
Of die geur van een "per ongeluk hoopje" dat in het donkerst van de nacht is achtergelaten en s'morgens als je nog half wakker beneden komt, achter de deur op je wacht.
Misschien een keertje leuk dat je een scheet kunt laten en je weet dat je hem zelf toch niet gaat ruiken, maar niet elke dag..
Normaal ben ik iemand die vind dat mijn thuis, juist vanwege de aanwezigheid van meerdere dieren, goed schoon moet zijn en fris moet ruiken.Alleen nu zou ik het niet weten of anderen het ook zo ervaren als ze bij me binnenstappen...
Maar het is echt heel erg vervelend als je aan levensmiddelen, zoals zuivel en vlees, niet kunt ruiken of iets nog goed is, of het gerecht dat je kookt wel lekker gaat zijn..
Iets wat nog verder bemoeilijkt wordt doordat ook je smaak nog steeds verandert is..
Zo smaakt zoet mij goed ( helaas wel slecht voor de lijn) maar ik kan tegenwoordig een rode peper zo opeten en vind m dan nog mild pittig.
Ik ben normaal iemand die tegen "waste"ben maar sinds ik ziek was door de covid19 is de campagneslogan "uiterste houdbaarheidsdatum, kijk, ruik, proef." voorlopig helaas even aan de kant geschoven. Uit veiligheid voor mens en dier bij ons thuis. Enkel en alleen omdat er niet vertrouwd kan worden op je neus.
Op internet lees ik dat je eventueel geurtraining kan volgen( lees kopen). Maar ook verschillende reviews dat het zelfs met die training nog maanden kan duren voor de geur terug komt. Je moet dan dagelijkse oefenen met ( geconcentreerde) geur in flesjes; eucalyptus, limoen, roos, kruidnagel en later jasmijn, mandarijn, munt en thijm.
Geuren die je eigenlijk altijd wel ook thuis hebt..limoen en kruidnagel bij het koken, bloemengeur, fruit en kruiden.
Het frustreerde me zo dat ik niet kan ruiken dat ik inmiddels probeer te vertrouwen op mijn gewoontes.
Dus maak ik mijn huis schoon, zoals ik het altijd doe, lucht regelmatig en probeer me een voorstelling er van te maken dat de geur van het poetsmiddel dat ik soms 1 seconde "ruik"als ik boven de fles hang, door het huis geurt.
Door te koken met vertrouwde recepten, waarvan je, zelfs nu je het niet goed proeft, weet hoe ze horen te smaken.
In gedachten de geur te omschrijven , zoals ik hem kan herinneren bij het item in het moment van nu.
En te hopen dat de sensoren in mijn neus snel weer weten wat ze ruiken en dat kunnen terug koppelen naar mij.
Zodat ik straks toch nog in kleuren en geuren van de lente kan genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten