M'n neus achterna

De lente staat op het punt van aanbreken.

Dat wil zeggen, als de aangekondigde koudere dagen geen roet in het eten gooien, zal mijn tuin straks een oase worden van bloeiende tulpen, hyancinten, krokusjes, viooltjes en wat al meer.

Ik kijk er zo naar uit...

ware het niet dat er nu een vreemd luchtje aan hangt. Sterker nog geen luchtje. Die geurende bloemen kan ik namelijk niet ruiken. Net als 99 % van alle geuren om me heen.

Ik hoor je denken...ohoh.. Corona!

Yep, dat is de dader, die mijn geur ( en een deel van mijn smaak) heeft gestolen..

Nee, maak je maar geen zorgen, het is nog "slechts"alleen de nasleep van de covid19 bij mijn persoontje. En dat van mijn gezinsleden.

En geloof me, het is heel anders dan na een echte griep, wanneer je ook wel vaker nog een weekje of twee na je verkoudheid niet alles kan ruiken

Maar ik kan je zeggen dat het geen prettig iets is, als mam, dieren-moeder, gezinsmanager en als mens. Om niet te kunnen ruiken!

Dat ik dadelijk niet met al mijn zintuigen kan genieten van die mooie bloemen in de tuin en de natuur die ontwaakt, berooft me  in deze Nederlandse Lockdown periode ook nog van iets  wat het leven aan moois geeft.

Maar toch is het de minst ergste variant in geurloosheid voor mij.

En tevens de minst gevaarlijke.

Gevaarlijke?

Ja, want ik ruik het ook niet als er iets aan brandt bij het koken ( en aan dat andere  vuur wil ik niet eens denken) en ook niet de geur van bijvoorbeeld chloor of gas.

Als hondenmoeder, hoe gek het misschien ook klinkt als je zelf geen dieren hebt, rook ik het bij mijn honden als ze zich niet goed voelden, overgeven, een oor- of blaasontsteking bijvoorbeeld. 

Of die geur van een "per ongeluk hoopje" dat in het donkerst van de nacht is achtergelaten en s'morgens als je nog half wakker beneden komt, achter de deur op je wacht.

Misschien een keertje leuk dat je een scheet kunt laten en je weet dat je hem zelf toch niet gaat ruiken, maar niet elke dag..

Normaal ben ik iemand die vind dat mijn thuis, juist vanwege de aanwezigheid van meerdere dieren, goed schoon moet zijn en fris moet ruiken.Alleen nu zou ik het niet weten of anderen het ook zo ervaren als ze bij me binnenstappen...

Maar het is echt heel erg vervelend als je aan levensmiddelen, zoals zuivel en vlees, niet kunt ruiken of iets nog goed is, of het gerecht  dat je kookt wel lekker gaat zijn..

Iets wat nog verder bemoeilijkt wordt doordat ook je smaak nog steeds verandert is..

Zo smaakt zoet mij goed ( helaas wel slecht voor de lijn) maar ik kan tegenwoordig een rode peper zo opeten en vind m dan nog mild pittig.

Ik ben normaal iemand die tegen "waste"ben maar sinds ik ziek was door de covid19 is de campagneslogan "uiterste houdbaarheidsdatum, kijk, ruik, proef." voorlopig helaas even aan de kant geschoven. Uit veiligheid voor mens en dier bij ons thuis.  Enkel en alleen omdat er niet vertrouwd kan worden op je neus.

Op internet lees ik dat je eventueel geurtraining kan volgen( lees kopen). Maar ook verschillende reviews dat het zelfs met die training nog maanden kan duren voor de geur terug komt. Je moet dan dagelijkse oefenen met ( geconcentreerde) geur in flesjes; eucalyptus, limoen, roos, kruidnagel en later jasmijn, mandarijn, munt en thijm. 

Geuren die je eigenlijk altijd wel ook thuis hebt..limoen en kruidnagel bij het koken, bloemengeur, fruit en kruiden. 

Het frustreerde me zo dat ik niet kan ruiken dat ik inmiddels probeer te vertrouwen op mijn gewoontes. 

Dus maak ik mijn huis schoon, zoals ik het altijd doe, lucht regelmatig en probeer me een voorstelling er van te maken dat de geur van het poetsmiddel dat ik soms 1 seconde "ruik"als ik boven de fles hang, door het huis geurt.

Door te koken met vertrouwde recepten, waarvan je, zelfs nu je het niet goed proeft, weet hoe ze horen te smaken. 

In gedachten de geur te omschrijven , zoals ik hem kan herinneren bij het item in het moment van nu. 

En te hopen dat de sensoren in mijn neus snel weer weten wat ze ruiken en dat kunnen terug koppelen naar mij.

Zodat ik straks toch nog in kleuren en geuren van de lente kan genieten!

 

Lentekolder anno 2021

Of ik eventjes een vitrinekast kan leeg maken zodat deze van de muur af kan. 

Wel met de opmerking erbij dat de kast ook niet terugkeert…

Reden; we gaan de muur die onze achterkamer scheidt van de buren isoleren.

Tijdens de afgelopen wintermaanden was ons duidelijk geworden dat die muur wel het toppunt van oncomfortabelheid is. De wind kan rondwaren onder de overkapping aan de andere zijde van de muur en zorgt zo voor trek en tocht als je voor de tv bankhangt.

Na research online maakte we een planning om de muur dan maar intern te isoleren daarbij rekening houdend met een beperkt ruimteverlies, milieu en ons budget.

Ook moet het geheel wel een beetje gezellige warmte gaan uitstralen.

Dus het idee bestaat uit isolatieplaten met een goede rd-waarde, balkjes en als dekplaat underlayment…(die we of niet of wel met “ iets “ gaan afstylen).

Maar oeps...goede isolatie blijkt best duur te zijn.

Op internet zagen we dat PIR platen een goede keuze zouden zijn. Glaswol zou ook kunnen, maar dan was een grotere dikte nodig om een zelfde RD/RC waarde van rondom 4 te verkrijgen. En dit persoon hier is allergisch voor glaswol, dus liever niet!

Al surfend kwamen per toeval op Marktplaats PIR platen tegen van 8 cm dik , welke qua afmetingen de muurhoogte geheel zouden beslaan. Over bij iemand anders zijn verbouwing. En ja wel, we konden ze, ook nog, voor een “ prikkie" ( gunstig voor ons budget) en in de buurt, konden ophalen met de geleende kar van schoonpa. ( dankjewel)

Twee milieu- vliegen in een klap dus…re-use van materiaal én energiebesparing in de toekomst!

Genoeg en vooral rechte balken in de goede maat vinden op marktplaats zou idioterie zijn. Dus die bestelden we vervolgens, samen met het benodigde ijzerwaar, bij de bouwmarkt met het huidige click and collect systeem, vanwege de coronamaatregelen. En zo werd de zondag al begin gemaakt met het isoleren van de muur.

 En het verschil was al meteen s avonds merkbaar.

Maar goed!

Toen moest dus die kast leeg. In die kast staat een bijzonder bootje.

Dit bootje is op schaal handgemaakt door mijn opa. En die moet wel een veilig plaatsje krijgen.

 In de salon tafel, welke een glasplaat heeft boven de bovenste lade, krijgen de andere kleinere spulletjes uit de vitrine kast een nieuw plekje.

 Maar waar gaat het bootje nu naartoe?

Het idee ontspringt om een deel uit een vitrinekast van de keukenbar te halen en daar het bootje een plaatsje te geven.

 En zo gezegd zo gedaan! Meteen de mogelijkheid om het serviesgoed eens lekker uit te mesten. Weg borden met afgekapte stukjes, glazen met afgesleten opdruk...

In de schuur snel een doos gepakt, want met twee volwassen kinderen, die toch ooit eens op zichzelf zullen gaan, kan wat nog leuk is, in de kelder bewaard voor die nieuwe start elders. 

En de rest gaat naar de kringloop of naar de juiste afvalbak. 

Het voelt wel lekker om eens alles uit te mesten. Ik vind zelfs de items terug die ik laatst nodig had. Nu ik toch bezig ben met reorganiseren, zet ik ze maar meteen in de kast met gelijkwaardige items...wel zo handig als ik ze eerdaags weer nodig heb. En bijkomend voordeel van alles is dat de kasten ook meteen weer schoongemaakt zijn.

Misschien is het gewoon de lente in de kop... Misschien is het ook wel een beetje midlife…. 

Trots kijk ik naar het resultaat van mijn alternatieve vitrinekast met daarin het dierbare bootje van mijn opa. En vanavond eten we lekker van een “ nieuw" stel borden. 

En van de week…dan kan manlief verder met het isoleren van de muur.

Ps; in het kader van verandering heb ik meteen ook maar het verzoek ingediend om een boekenkast maken, die precies past tussen de geïsoleerde muur en het achterraam.

 Gezellig!

Low Waist High Waist

Je hebt het vast al eens meegemaakt.....

Je hebt je een broek of zoals in mijn geval een leuke legging gekocht.

Maar na een paar keer dragen heb je het kledingstuk maar ergens achter in de kast gegooid. Niet omdat het uit de mode is of je er geen combi mee kan maken. 

Nee, van frustratie. Omdat de taille wel erg laag is en je het gevoel krijgt dat je steeds aan het hijsen bent om die bouwvakkerspleet te verbergen.

Zonde eigenlijk, zeker in een wereld waarin de afvalberg door afgedankte kleding van 1 modeseizoen dagelijks groter wordt.

Maar ja..die legging ( of lees broek) zit gewoon niet lekker…😕

En dan komt opeens de oplossing op je pad. 

Je kunt met een simpele manier, als je een beetje handig bent met schaar, naald en draad, je taille verhogen. Ofwel low waist wordt high waist broek.

Om zoiets meteen met een dure broek uit te proberen..tja..dat had ik waarschijnlijk niet gedurfd. Maar die legging achterin mijn kast. Daar was al niets meer aan verloren.

Dus de eerder genoemde items , de  binnenste buitengekeerde legging, wat kopspelden, een tornmesje ( gaat ook met een nagelschaartje hoor) bijeen geraapt en aan de slag.

Vanaf het middelpunt van het kruis op alle vier de naden ( front, back en benen) eenzelfde afstand ( in mijn geval 3 vingers breed) gemeten en gemarkeerd met een speldje. En alles daartussen losgetornd. Leuk zo’n open kruis maar wel wat chilly.

Dus hup naar de volgende stap. Achterbroek en voorbroek zo op elkaar leggen dat de losse punten aan elke broekspijp op elkaar liggen en een ( denkbeeldige) lijn trekken ( van middenvoornaad naar broekspijp) om de punt eraf te knippen. En dat natuurlijk aan beide broekspijpen.

Leg dan de broek zo dat de gehele open naad vanaf de tailleband door loopt en de gelockte naad van de broekspijpen kruist. Stik de naad vast. Wil je eerst passen doe het dan met een rijgdraad. En wanneer je tevreden bent stik je de naad vast en lock je de rand met naaimachine of feston steek netjes af.

En voilá…een “ nieuwe aanwinst" voor je kledingkast, die nu wel comfortabel zit om leuke outfits mee samen te stellen.