Inmaak-Dag

 Met de laatste dag van Augustus komt ook de zomer langzaam ten einde. De tijd van het jaar om de oogst binnen te halen. Al is dat voor sommige planten meteen al bijna de laatste oogstsessie.

De hele ochtend nuttig volbracht met het inmaken van augurkenblokjes en van de geplukte peren, die blijkbaar toch niet zo lang houdbaar zijn zonder professionele koeling, perenmoes en jam gemaakt. En natuurlijk het toetje voor vanavond, ouderwets lekkere crumble.

Geen luchtverfrisser nodig hier want het ruikt naar zoete peer.

Een grote moestuin vol verschillende gewassen is hier geen optie.

Qua ruimte in de tuin en qua tijd. Daarnaast is mijn ervaring dat de prijzen van verschillende groenten op het moment van je eigen oogst zo laag zijn dat het soms zelfs rendabeler is om deze, zeker tijdens acties, in te slaan in de winkel. Voordeel is meteen dat ze dan al schoongemaakt zijn ;)

Maar die augurkjes, die zijn gewoon al leuk om te zien groeien. En met de binnengehaalde oogst van slechts 5 augurkenplanten dit jaar, ruim voldoende tot aan de volgende oogst voor dit gezin, blijkt dat zelfs een "moestuin" op een vierkante meter mogelijk is.

Dit jaar liet onze perenboom, die tot en met vorig jaar slechts een enkel peertje produceerde, zich ineens van zijn beste kant zien. En daar valt niet tegen op te eten met dat peertje in de yoghurt met muesli als ontbijt.

Het wachten is nu op wat onze walnotenboom zal doen. Met zijn bladerkroon heeft hij ons al vele jaren voorzien van verkoelende schaduw op hete dagen, om heerlijk een drankje te nuttigen na het zomerse opstaan en in de zwoele avonduurtjes, dus nemen we zelfs slechte oogsten en het vele veegwerk in het voor en najaar voor lief.

Maar zelfs met maar een hand vol noten, voorzie ik nu al toetjes en taarten als straks het weer tijd is om knus koffie en thee te drinken met een fleecedekentje op de bank.

En vanavond nemen we daar met de peren crumble alvast een voorproefje van...

Wat was voor jou een levensveranderende ervaring?

 Laatst bracht dochterlief een doos theezakjes van de Pickwick mee van de drogisterij. Ze waren in de aanbieding, wat natuurlijk nooit kwaad kan als je hele sloten thee drinkt 😚

Elk theezakje bleek een spreuk te hebben staan op het labeltje. En 1 van de eerste die ik pakte was "wat was voor jou een levensveranderde ervaring?"

In eerste instantie dacht ik, over dat antwoord kan ik kort zijn.

Mijn leven veranderde toen ik een aantal jaar geleden over een steen viel, letterlijk en mijn hand brak. 

Dat moment dat ik destijds er nog van uit dat ik na 6 weken gips en een paar weken revaliderende fysio wel weer mijn leven kon oppakken. 

Maar vele onderzoeken verder bleek een zenuw onherstelbaar beschadigd en moest ik ineens verder met het besef dat ik sommige dingen nooit maar dan ook nooit meer op de oude manier kon en kan doen.

Doelen waar je naar op weg was, methodes die je voor de dingen in je leven had en idealen werden zwaar op de proef gesteld. De hoop die je nog koesterde naar het oude normaal kon opgeborgen worden in een doosje en begraven.

Om depri van te worden, hè, en ja dat gebeurde bijna ook.  Vooral het gevoel beroofd te zijn van je eigen zelfstandigheid. Hulp moeten vragen, in eerste instantie voor zelfs simpele dingen ( knopen openen, een pan afgieten).  

En doordat je eerder een inkomen had uit overige werkzaamheden, had je ook geen recht op een uitkering voor het verlies van dat inkomen. Nog veel erger, voor de wet ben je, omdat je niet in de ziektewet zit, zelfs niet eens gehandicapt en dus hoef je ook niet aan te kloppen voor begeleiding naar passend werk. Je focust je op alles wat niet meer kan of wat er fout gaat...

Dus van iets ben je opeens niets geworden.

Al doen man, kids en je huisdieren hun best om je een gevoel van eigenwaarde te geven.

Maar ergens in ieder mens zit een vonkje overlevingsinstinct! Een vonkje dat sluimert totdat je hart een beroep erop doet. Dan gaat het branden..

Het geeft je kracht door je te laten focussen op wat je liefde en rust geeft ( in mijn geval mijn huisdieren, studeren en mijn gedichten).  Zodat je die vervelende storende factoren de baas kunt die jouw inzicht belemmeren. Het laat je nadenken over je leven, je wensen en je idealen. Over doelen en hoe belangrijk ze nu (nog) zijn, over wat er anders kan om toch hetzelfde te doen. 

En beetje bij beetje kom je tot de ontdekking dat je als "licht gehandicapt" ook nog iemand bent die er mag wezen en dat "niets meer kunnen" kan worden omgebogen tot anders kunnen.  

En met dat in gedachten besef je dat hetzelfde willen blijven helemaal niet nodig is. Het sterkt je zo dat zelfs als er nieuwe tegenslagen zich aankondigen dat je ze ineens beter kunt relativeren en je in plaats van bij de pakken neer te gaan zitten, meteen oplossingsgericht te werk gaat.

Het leven gaat soms vreemde paden, maar zelfs tussen rozen en doorns door, vind je als je rondkijkt naar de mogelijkheden van het moment de weg die jou leidt naar wat je wilt zijn.

Balans is Alles,

lieve groet,

Elizabeth

Tuimelende doosjes

Wat doe je als je lijf even niet mee wil werken aan de normale huishoudelijke klussen (omdat tillen een issuetje is ) en je toch iets nuttigs wil doen?

Dan ga je maar eens een kastje opruimen In dit geval onze medicijnkast. 

Geen slot?  Voor een gezin met kleine kinderen misschien te onveilig, al zou een simpel haakje bovenaan de deur dit kunnen bewerkstelligen. Maar goed, bij ons wonen alleen nog maar grote mensen😉

De deur openen leverde de laatste tijd weer een tuimelende bende doosjes op. En ook het overzicht was een beetje zoek. Halflege doosjes, of de pillenstrips boven op een leeg doosje. En van alles door elkaar...zeg maar Chaos!!!

Dus maar eens aan de slag...

Stofdoek erbij, zakje voor afval, emmer voor het oud papier. Een emmer? Ja, een emmer want ik kan maar met 1 hand gewicht tillen. Dus zijn emmers, wasteiltjes, shoppers hier in getale aanwezig. Maar ik dwaal af...

De stapel doosjes uit de kast op de grond gegooid, de tubetjes konden er ook wel achteraan. En dan de andere spulletjes, zo nodig veilig voor nieuwsgierige huisdieren in een wasteiltje.

Alles uit de kast. Eerst sorteren maar op soort; medicijnen, zalfjes, drankjes, crèmes, pleisters en tape, de dieren shampoo, parfums... tsjonge wat zit er veel in dit smalle kastje💥

En dan de volgende stap.

Wat over de datum is kan weg. De spullen in het afvalzakje ( medicijnen inleveren bij de apotheek straks) en uiteraard de doosjes bij het oud papier. De "goede"medicijnen bij elkaar in een juiste doosje, in plaats van daar 1 stripje, daar 2 tabletten.

Spuugbakjes, nee geen zorgen ze zijn ongebruikt, ze blijken handige opbergers voor de rolletjes verband en watten. En een zwart kunststof mandje blijkt precies goed om de hele kleine items op te bergen die anders straks onvindbaar zijn.

Iemand nog een mitella nodig? Ik vind namelijk maar liefst 5 driehoekige katoenen doeken...

Beetje bij beetje wordt alles uitgezocht en op een georganiseerde manier op geborgen op de, deels extra geïmproviseerde plankjes. Zo is er meer overzicht. 

En kan ik nu bijna met mijn ogen dicht een doosje paracetamols pakken.

Tevreden sluit ik de deur. Wat is die simpele IKEA kast toch een handig idee geweest. Een ondiepe kast in een loze ruimte in een tussenwand, in het fris zachtblauw geverfde halletje bij de wc en badkamer. 

De andere deur herbergt de poets en keukendoeken. Maar die deur laat ik liever nog even dicht😉

Heb ik al verteld dat ik die mooie gehaakte omslagdoek die aan de deur hangt, heb gekregen van een vriendin?

Zo... een bakkie koffie verdiend..see you later

M'n neus achterna

De lente staat op het punt van aanbreken.

Dat wil zeggen, als de aangekondigde koudere dagen geen roet in het eten gooien, zal mijn tuin straks een oase worden van bloeiende tulpen, hyancinten, krokusjes, viooltjes en wat al meer.

Ik kijk er zo naar uit...

ware het niet dat er nu een vreemd luchtje aan hangt. Sterker nog geen luchtje. Die geurende bloemen kan ik namelijk niet ruiken. Net als 99 % van alle geuren om me heen.

Ik hoor je denken...ohoh.. Corona!

Yep, dat is de dader, die mijn geur ( en een deel van mijn smaak) heeft gestolen..

Nee, maak je maar geen zorgen, het is nog "slechts"alleen de nasleep van de covid19 bij mijn persoontje. En dat van mijn gezinsleden.

En geloof me, het is heel anders dan na een echte griep, wanneer je ook wel vaker nog een weekje of twee na je verkoudheid niet alles kan ruiken

Maar ik kan je zeggen dat het geen prettig iets is, als mam, dieren-moeder, gezinsmanager en als mens. Om niet te kunnen ruiken!

Dat ik dadelijk niet met al mijn zintuigen kan genieten van die mooie bloemen in de tuin en de natuur die ontwaakt, berooft me  in deze Nederlandse Lockdown periode ook nog van iets  wat het leven aan moois geeft.

Maar toch is het de minst ergste variant in geurloosheid voor mij.

En tevens de minst gevaarlijke.

Gevaarlijke?

Ja, want ik ruik het ook niet als er iets aan brandt bij het koken ( en aan dat andere  vuur wil ik niet eens denken) en ook niet de geur van bijvoorbeeld chloor of gas.

Als hondenmoeder, hoe gek het misschien ook klinkt als je zelf geen dieren hebt, rook ik het bij mijn honden als ze zich niet goed voelden, overgeven, een oor- of blaasontsteking bijvoorbeeld. 

Of die geur van een "per ongeluk hoopje" dat in het donkerst van de nacht is achtergelaten en s'morgens als je nog half wakker beneden komt, achter de deur op je wacht.

Misschien een keertje leuk dat je een scheet kunt laten en je weet dat je hem zelf toch niet gaat ruiken, maar niet elke dag..

Normaal ben ik iemand die vind dat mijn thuis, juist vanwege de aanwezigheid van meerdere dieren, goed schoon moet zijn en fris moet ruiken.Alleen nu zou ik het niet weten of anderen het ook zo ervaren als ze bij me binnenstappen...

Maar het is echt heel erg vervelend als je aan levensmiddelen, zoals zuivel en vlees, niet kunt ruiken of iets nog goed is, of het gerecht  dat je kookt wel lekker gaat zijn..

Iets wat nog verder bemoeilijkt wordt doordat ook je smaak nog steeds verandert is..

Zo smaakt zoet mij goed ( helaas wel slecht voor de lijn) maar ik kan tegenwoordig een rode peper zo opeten en vind m dan nog mild pittig.

Ik ben normaal iemand die tegen "waste"ben maar sinds ik ziek was door de covid19 is de campagneslogan "uiterste houdbaarheidsdatum, kijk, ruik, proef." voorlopig helaas even aan de kant geschoven. Uit veiligheid voor mens en dier bij ons thuis.  Enkel en alleen omdat er niet vertrouwd kan worden op je neus.

Op internet lees ik dat je eventueel geurtraining kan volgen( lees kopen). Maar ook verschillende reviews dat het zelfs met die training nog maanden kan duren voor de geur terug komt. Je moet dan dagelijkse oefenen met ( geconcentreerde) geur in flesjes; eucalyptus, limoen, roos, kruidnagel en later jasmijn, mandarijn, munt en thijm. 

Geuren die je eigenlijk altijd wel ook thuis hebt..limoen en kruidnagel bij het koken, bloemengeur, fruit en kruiden. 

Het frustreerde me zo dat ik niet kan ruiken dat ik inmiddels probeer te vertrouwen op mijn gewoontes. 

Dus maak ik mijn huis schoon, zoals ik het altijd doe, lucht regelmatig en probeer me een voorstelling er van te maken dat de geur van het poetsmiddel dat ik soms 1 seconde "ruik"als ik boven de fles hang, door het huis geurt.

Door te koken met vertrouwde recepten, waarvan je, zelfs nu je het niet goed proeft, weet hoe ze horen te smaken. 

In gedachten de geur te omschrijven , zoals ik hem kan herinneren bij het item in het moment van nu. 

En te hopen dat de sensoren in mijn neus snel weer weten wat ze ruiken en dat kunnen terug koppelen naar mij.

Zodat ik straks toch nog in kleuren en geuren van de lente kan genieten!

 

Lentekolder anno 2021

Of ik eventjes een vitrinekast kan leeg maken zodat deze van de muur af kan. 

Wel met de opmerking erbij dat de kast ook niet terugkeert…

Reden; we gaan de muur die onze achterkamer scheidt van de buren isoleren.

Tijdens de afgelopen wintermaanden was ons duidelijk geworden dat die muur wel het toppunt van oncomfortabelheid is. De wind kan rondwaren onder de overkapping aan de andere zijde van de muur en zorgt zo voor trek en tocht als je voor de tv bankhangt.

Na research online maakte we een planning om de muur dan maar intern te isoleren daarbij rekening houdend met een beperkt ruimteverlies, milieu en ons budget.

Ook moet het geheel wel een beetje gezellige warmte gaan uitstralen.

Dus het idee bestaat uit isolatieplaten met een goede rd-waarde, balkjes en als dekplaat underlayment…(die we of niet of wel met “ iets “ gaan afstylen).

Maar oeps...goede isolatie blijkt best duur te zijn.

Op internet zagen we dat PIR platen een goede keuze zouden zijn. Glaswol zou ook kunnen, maar dan was een grotere dikte nodig om een zelfde RD/RC waarde van rondom 4 te verkrijgen. En dit persoon hier is allergisch voor glaswol, dus liever niet!

Al surfend kwamen per toeval op Marktplaats PIR platen tegen van 8 cm dik , welke qua afmetingen de muurhoogte geheel zouden beslaan. Over bij iemand anders zijn verbouwing. En ja wel, we konden ze, ook nog, voor een “ prikkie" ( gunstig voor ons budget) en in de buurt, konden ophalen met de geleende kar van schoonpa. ( dankjewel)

Twee milieu- vliegen in een klap dus…re-use van materiaal én energiebesparing in de toekomst!

Genoeg en vooral rechte balken in de goede maat vinden op marktplaats zou idioterie zijn. Dus die bestelden we vervolgens, samen met het benodigde ijzerwaar, bij de bouwmarkt met het huidige click and collect systeem, vanwege de coronamaatregelen. En zo werd de zondag al begin gemaakt met het isoleren van de muur.

 En het verschil was al meteen s avonds merkbaar.

Maar goed!

Toen moest dus die kast leeg. In die kast staat een bijzonder bootje.

Dit bootje is op schaal handgemaakt door mijn opa. En die moet wel een veilig plaatsje krijgen.

 In de salon tafel, welke een glasplaat heeft boven de bovenste lade, krijgen de andere kleinere spulletjes uit de vitrine kast een nieuw plekje.

 Maar waar gaat het bootje nu naartoe?

Het idee ontspringt om een deel uit een vitrinekast van de keukenbar te halen en daar het bootje een plaatsje te geven.

 En zo gezegd zo gedaan! Meteen de mogelijkheid om het serviesgoed eens lekker uit te mesten. Weg borden met afgekapte stukjes, glazen met afgesleten opdruk...

In de schuur snel een doos gepakt, want met twee volwassen kinderen, die toch ooit eens op zichzelf zullen gaan, kan wat nog leuk is, in de kelder bewaard voor die nieuwe start elders. 

En de rest gaat naar de kringloop of naar de juiste afvalbak. 

Het voelt wel lekker om eens alles uit te mesten. Ik vind zelfs de items terug die ik laatst nodig had. Nu ik toch bezig ben met reorganiseren, zet ik ze maar meteen in de kast met gelijkwaardige items...wel zo handig als ik ze eerdaags weer nodig heb. En bijkomend voordeel van alles is dat de kasten ook meteen weer schoongemaakt zijn.

Misschien is het gewoon de lente in de kop... Misschien is het ook wel een beetje midlife…. 

Trots kijk ik naar het resultaat van mijn alternatieve vitrinekast met daarin het dierbare bootje van mijn opa. En vanavond eten we lekker van een “ nieuw" stel borden. 

En van de week…dan kan manlief verder met het isoleren van de muur.

Ps; in het kader van verandering heb ik meteen ook maar het verzoek ingediend om een boekenkast maken, die precies past tussen de geïsoleerde muur en het achterraam.

 Gezellig!

Low Waist High Waist

Je hebt het vast al eens meegemaakt.....

Je hebt je een broek of zoals in mijn geval een leuke legging gekocht.

Maar na een paar keer dragen heb je het kledingstuk maar ergens achter in de kast gegooid. Niet omdat het uit de mode is of je er geen combi mee kan maken. 

Nee, van frustratie. Omdat de taille wel erg laag is en je het gevoel krijgt dat je steeds aan het hijsen bent om die bouwvakkerspleet te verbergen.

Zonde eigenlijk, zeker in een wereld waarin de afvalberg door afgedankte kleding van 1 modeseizoen dagelijks groter wordt.

Maar ja..die legging ( of lees broek) zit gewoon niet lekker…😕

En dan komt opeens de oplossing op je pad. 

Je kunt met een simpele manier, als je een beetje handig bent met schaar, naald en draad, je taille verhogen. Ofwel low waist wordt high waist broek.

Om zoiets meteen met een dure broek uit te proberen..tja..dat had ik waarschijnlijk niet gedurfd. Maar die legging achterin mijn kast. Daar was al niets meer aan verloren.

Dus de eerder genoemde items , de  binnenste buitengekeerde legging, wat kopspelden, een tornmesje ( gaat ook met een nagelschaartje hoor) bijeen geraapt en aan de slag.

Vanaf het middelpunt van het kruis op alle vier de naden ( front, back en benen) eenzelfde afstand ( in mijn geval 3 vingers breed) gemeten en gemarkeerd met een speldje. En alles daartussen losgetornd. Leuk zo’n open kruis maar wel wat chilly.

Dus hup naar de volgende stap. Achterbroek en voorbroek zo op elkaar leggen dat de losse punten aan elke broekspijp op elkaar liggen en een ( denkbeeldige) lijn trekken ( van middenvoornaad naar broekspijp) om de punt eraf te knippen. En dat natuurlijk aan beide broekspijpen.

Leg dan de broek zo dat de gehele open naad vanaf de tailleband door loopt en de gelockte naad van de broekspijpen kruist. Stik de naad vast. Wil je eerst passen doe het dan met een rijgdraad. En wanneer je tevreden bent stik je de naad vast en lock je de rand met naaimachine of feston steek netjes af.

En voilá…een “ nieuwe aanwinst" voor je kledingkast, die nu wel comfortabel zit om leuke outfits mee samen te stellen.

Dichterlijke inspiratie; Vleugje lente

Vleugje Lente

De deur kan open

Half februari pas

De eerste krokusjes

piepen al op

Vogeltjes kwetteren

uit volle borst

Niet te geloven

Vorige week

heerste nog koning Vorst

En lag er sneeuw op het gras

Nu

Is het zelfs te warm

voor mijn winterjas

In mijn vest dan maar

wandelen met de hond

Twee veulentjes

in hun wei

verlost van hun winterdek

dartelen vrolijk rond

Kinderen

in de speeltuin

lachen en giechelen blij

Allemaal in hun sas

Ze zien me niet

De zachte warme bries

Verwaait alle zorgen

En mijn lijf geniet

Met volle teugen

Morgen

is de lente wellicht alweer gedaan

Dus laat die februari zon

zijn gang maar gaan

Thuis gekomen

zet ik een kopje thee

de beestenboel

ligt alweer te dromen

allemaal tevrée

Wat een fiësta

weer wat beleeft

Maar goed

De eerste vlieg binnen

die heeft het niet overleefd

Dat heb je

als je een lome poes stoort

in haar zonnige siësta

©️Elizabeth van Mulken-Keur 23022021